Δύο θολές φωτογραφίες, πίσω στο 2002 όταν υπηρετούσα τη θητεία μου σε φυλάκιο στην Κω.
Λίγα μίλια, έξι αν θυμάμαι καλά, από τα τουρκικά παράλια, αν και η περίοδος εκείνη ήταν από τις ήρεμες στις σχέσεις μας με τους εξ ανατολών γείτονες, ήμασταν πάντα ανήσυχοι, τυπικοί και προσεκτικοί στα καθήκοντά μας, "για κάθε ενδεχόμενο"...
Θυμάμαι δεν ήταν λίγες οι φορές που το ραντάρ επιφανείας του παρατηρητηρίου έδειχνε ίχνη πίσω από τα χωρικά μας ύδατα που έρχονταν και χάνονταν, σε ένα διαρκές "παιχνίδι" νεύρων.
Να μην μιλήσω δε για το κυνηγητό που λάμβανε χώρα σχεδόν καθημερινά πάνω από τα κεφάλια μας, με τους "γείτονες" να έχουν στην ημερήσια ατζέντα τους το πρωινό μας ξύπνημα με τους μετακαυστήρες των F-16... Και όλα αυτά σε μια "ήσυχη" περίοδο για τα ελληνοτουρκικά...
Ήταν αρχές του χειμώνα, λίγο πριν πάρω μετάθεση, έκανε ακόμα ζέστη στο νησί. Ξημέρωνε, είχα μόλις τελειώσει την υπηρεσία μου και κατευθύνθηκα προς το φυλάκιο για να ξυπνήσω τους υπόλοιπους και να ξεκινήσουμε τη ρουτίνα της μέρας.
Κοίταξα τον ιστό της σημαίας, μου φάνηκε τόσο άδειος καθώς στεκόταν χωρίς εκείνη, ρίγος με έπιασε, ήταν τόσο παράξενο το συναίσθημα που ακόμα και σήμερα μου κάνει εντύπωση καθώς το σκέφτομαι. Τα μάτια μου βούρκωσαν.
Ένα μικρό κομμάτι πανί, από λευκές και γαλάζιες λωρίδες κι όμως χωρίς αυτό ήταν όλα τόσο διαφορετικά! Πόσα πράγματα συμβολίζει η σημαία μας, πόσοι σπουδαίοι άνθρωποι την κράτησαν ψηλά, όχι για το "μπράβο" και το "ζήτω", αλλά από την αίσθηση του καθήκοντος, την αγάπη για την πατρίδα, τον σεβασμό προς τους προγόνους.
Ένοιωσα ξαφνικά τόση συγκίνηση, ένοιωσα σε δευτερόλεπτα την επίγνωση της σπουδαιότητας της παρουσίας μου εκείνη τη στιγμή.
Δεν περίμενα λεπτό.
Μπήκα στο φυλάκιο, άνοιξα το ντουλάπι που φυλλάγαμε με προσοχή τη γαλανόλευκη, την πήρα με σεβασμό και την έβαλα τη θέση της, στον ιστό, στο ψηλότερο σημείο του λόφου.
Ζούμε σε μια εξαιρετική χώρα με ιστορία, παρόν και μέλλον.
Ας την έχουμε στη θέση της καρδιάς.
Αξίζει να τιμάμε τα σύμβολά της γιατί είναι η φυσική μας συνέχεια, η ιστορία μας, οι κόποι και οι θυσίες ανθρώπων που πάτησαν τα χώματά της πριν από εμάς, σαν ένδειξη σεβασμού προς εκείνους και το αίμα που πρόσφεραν.
Χρόνια πολλά Ελλάδα!
