Πέρασα τυχαία τις προάλλες από το γηροκομείο στον Άγιο Ιωάννη Κνωσού.
Τράβηξε το βλέμμα μου μια κοπέλα που στεκόταν κολλημένη στα κάγκελα, ήταν κατηφής, μαυροφορεμένη.
Πίσω από τον φράχτη στεκόταν μια ηλικιωμένη γυναίκα με κάτασπρα μαλλιά, χαμογελαστή, πανέμορφη. Έδειχνε τόσο ευτυχισμένη!
Τόσο συναίσθημα σε μια εικόνα!
Λες και άκουγα τον διάλογο κι ας ήμουν μακριά.
"-Μάνα, αν χρειαστείς κάτι πες μου να στο φέρω!
-Μην ανησυχείς παιδί μου, μια χαρά είμαι εδώ, έχω παρέα, κουβεντιάζουμε, βλέπουμε το Σασμό, περνάμε καλά, μας προσέχουν!"
Αυτές οι δύο γυναίκες είναι οι μανάδες και οι κόρες όλων μας.
Είναι η προσωποποίηση της σημερινής μέρας!
Είναι η ψυχή, είναι η δύναμη, είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας!
Είναι η ίδια η ζωή!
