Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

Μιχαήλ Αρχάγγελος ή Άγιος Νικόλαος στο Σκαλάνι

Οι περισσότεροι αγνοούν την ύπαρξή του.
Όσοι έχουν περάσει από τον δρόμο δίπλα του το πιθανότερο είναι να μην έχουν δώσει σημασία.
Κι όμως, πολύ κοντά στον οικισμό Σκαλάνι, λίγα χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, βρίσκεται ένας εξαιρετικός, μισογκρεμισμένος ναός, πιθανότατα του Αρχάγγελου Μιχαήλ ή του Αγίου Νικολάου, χαμένος μέσα στην πανέμορφη κρητική ύπαιθρο.
Βρέθηκα εκεί πριν απο κάμποσα χρόνια, το 2010 απ' τότε και οι φωτογραφίες.
Τον έφερα στο μυαλό μου αυτές τις μέρες, αναρωτιέμαι ποιά να είναι η κατάστασή του σήμερα.












Creative Commons License
Οι παραπάνω φωτογραφίες χορηγούνται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Ελλάδα.

Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2017

Μουσείο Χριστιανικής Τέχνης Αγίας Αικατερίνης

Το μουσείο Χριστιανικής Τέχνης της Αγίας Αικατερίνης είναι ένα πραγματικό στολίδι για το Ηράκλειο.
Στεγάζεται σε ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης, στον ναό της Αγίας Αικατερίνης των Σιναϊτών που αποτελούσε καθολικό της ομώνυνης μονής που λειτούργησε από την Β' βυζαντινή περίοδο μέχρι και την Άλωση της πόλης το 1669.
Η μονή αποτέλεσε σημαντικό πνευματικό κέντρο της πόλης σε όλη τη διάρκεια της βενετοκρατίας καθώς στην Αγία Αικατερίνη λειτούργησε σχολή ζωγραφικής της φημισμένης "Κρητικής Σχολής" μαθητής της οποίας μεταξύ άλλων υπήργε ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος.
Ακόμα και αν κάποιος δεν θέλει να έχει σχέση με τη θρησκεία, είναι επιβεβλημένη η επίσκεψή του στον χώρο, μόνο και μόνο για να θαυμάσει τις εικόνες του Άγγελου Ακοτάντου και του Μιχαήλ Δαμασκηνού που θεωρούνται εφάμιλλες με τα έργα του Γκρέκο!
Εικάζεται μάλιστα πως ο Δαμασκηνός ήταν συμμαθητής του Θεοτοκόπουλου στη σχολή που λειτουργούσε στην Αγία Αικατερίνη και πολλοί θεωρούν πως η τεχνική του ήταν ανώτερη αλλά κλείστηκε στα στενά όρια της εκκλησιαστικής ζωγραφικής.
Φτάνει να δει κάποιος την "Προσκύνηση των Μάγων" για να κατα"λάβει.

"Η Προσκύνηση των Μάγων" του Δαμασκηνού
Βρέθηκα πριν δύο χρόνια για τελευταία φορά στην Αγία Αικατερίνη, λίγο μετά την αναστήλωση του ναού και την επαναλειτουργία του μουσείου.
Είναι ένας χώρος που με μαγεύει, με ταξιδεύει.
Μια μηχανή του χρόνου.
Λες κι ακούω τα βήματα του Δαμασκηνού τριγύρω, τους ψιθύρους του με τον Θεοτοκόπουλο.
Αξίζει να βρεθείς εκεί μέσα, μόνο και μόνο για να το νοιώσεις...


















Creative Commons License
Οι παραπάνω φωτογραφίες χορηγούνται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Ελλάδα.

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

Μια Κυριακή στο "Φρούριο στη Θάλασσα"...

Το λιμάνι και το Φρούριο όπως ήταν το 1932

Το "Φρούριο της Θάλασσας", το "Castello del Molo" των Ενετών, βρίσκεται στην είσοδο του παλιού Ενετικού λιμένα του Ηρακλείου.
Ευρύτερα γνωστό στους σημερινούς κατοίκους ως "Φρούριο Κούλε", ονομασία κατάλοιπο της τουρκικής κατοχής της πόλης μιας και οι τούρκοι το αποκαλούσαν "Su Kulesi" (φρούριο στη θάλασσα).
Χτίστηκε από τους Ενετούς πριν την κατασκευή της νέας οχύρωσης της πόλης και πήρε την τελική του μορφή τον 16ο αιώνα και πιο συγκεκριμένα την περίοδο 1523-1540 αντικαθιστώντας παλαιότερες κατασκευές με σκοπό να προστατεύει την είσοδο του μεγαλύτερου λιμανιού του Βασιλείου της Κρήτης.
Αποτελεί σήμερα ίσως το πιο χαρακτηριστικό μνημείο του Ηρακλείου, σημείο αναφοράς για τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες της πόλης.
8 Ιουνίου 1927, σπάνια φωτογραφία από ιδιωτική συλλογή

Μια βόλτα στο Φρούριο μου ξυπνάει πάντα αναμνήσεις. Θυμάμαι τις βόλτες με τον παππού Πέτρο στο λιμάνι, τα γυρίσματα για τον "Οθέλλο" του Franco Zeffirelli που έγιναν θέμα συζήτησης στο Ηράκλειο του μέσου της δεκαετίας του 1980, τις εφηβικές βόλτες και τις συναυλίες των φοιτητικών μου χρόνων στο δώμα του Φρουρίου τα καλοκαίρια.

Κάθε επίσκεψη είναι μια ανάσα δροσίας, ειδικά τώρα που ο χώρος συντηρήθηκε και είναι επισκέψιμος.














Creative Commons License
Οι παραπάνω φωτογραφίες χορηγούνται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Ελλάδα.

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017

Origin


Το νέο μυθιστόρημα του Dan Brown.
Το περίμενα με λαχτάρα, μου αρέσει πολύ η γραφή του Αμερικανού συγγραφέα, ο τρόπος που πλέκει τη σχέση των χαρακτήρων του στο χαρτί.
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα πάντως αποδείχτηκε κατώτερο των προσδοκιών μου.
Έχει ενδιαφέρουσα πλοκή, πρωτότυπο θέμα, όμως δεν είναι αυτό που περίμενα.
Οι εικόνες από τις πόλεις που εκτυλίσεται είναι φτωχές συγκριτικά με τα προηγούμενα έργα του ενώ, από το δεύτερο κιόλας κεφάλαιο μπορούσα με άνεση να καταλάβω ποιό ήταν το τέλος, ποιός ο πρωταγωνιστής, ποιός ο υπαίτιος.
Φτωχό και το ανθρωποκυνηγητό, ξαναπαιγμένη σχέση του καθηγητή Λάγκντον με την πρωταγωνίστρια.
Δεν απογοητεύτηκα. Θα το διάβαζα ξανά.
Όμως περίμενα κάτι παραπάνω μετά από τέσσερα χρόνια...