Στο κέντρο, στον παραλιακό, στα τείχη, στον Καράβολα, στα προάστια.
Ωστόσο, στην χτεσινή μου βόλτα συνάντησα μετά από καιρό, ελάχιστα πράγματα που να με ενοχλούν σε σχέση με το παρελθόν.
Εντάξει, η πόλη δεν άλλαξε από τη μια μέρα στην άλλη, δεν άλλαξε η ρυμοτομία της, δεν εξαφανίστηκαν τα κτίρια που χαλάνε την οπτική μου, δεν γεμίσαμε ξαφνικά πάρκα με πράσινο. Ο δημόσιος χώρος δεν απλώθηκε ξαφνικά.
Απλά, η πόλη έχει αλλάξει προς το καλύτερο.
Περπατησα από το λιμάνι μέχρι τον Καράβολα, μετά στα τείχη μέχρι τον τάφο του Καζαντζάκη κι έπειτα στην πλατεία Ελευθερίας και πάλι στο λιμάνι και με μεγάλη μου έκπληξη συνάντησα ελάχιστα σκουπίδια, φροντισμένη βλάστηση, δημόσιο χώρο ανθρώπινο, με ηρεμία, με σεβασμό στον περαστικό!
Και, ξέρεις τί είναι εκείνο που με ικανοποιεί περισσότερο σε αυτή την εικόνα;
Εντάξει, η δημοτική αρχή έχει κάνει την προσπάθειά της, όμως κάπου αλλού είναι αυτό που με ενθουσιάζει.
Την προσπάθεια αυτή δείχνουν, επιτέλους, να έχουν αρχίσει να σέβονται και οι πολίτες του Ηρακλείου.
Μακάρι να αλλάξει κάτι επιτέλους, μακάρι η γενιά των ανθρώπων που γνωρίζουν τώρα το Ηράκλειο, μακάρι οι κάτοικοι αυτής της πόλης να μάθουν να την αγαπάνε, να την φροντίζουν σαν να ήταν κάθε κομμάτι δημόσιου χώρου η αυλή του σπιτιού τους.
Να μάθουν να την σέβονται!
Πόσο πιο ευτυχισμένοι θα είμασταν όλοι μας τότε!
Οι παραπάνω φωτογραφίες χορηγούνται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Ελλάδα.
