Ξέρεις κάτι;
Βαρέθηκα.
Κουράστηκα.
Δεν αντέχω πλέον, πώς το λένε;
Όποτε βλέπω σημαίες να ανεμίζουν κάτι κακό συμβαίνει. Κάποιος θέλει να απλώσει το πέπλο του κακού πάνω από τον κόσμο. Κάποιος θέλει να αιμοτοκυλήσει τους αθώους. Κάποιος έχει εγκληματίσει και θέλει να αθωώσει τις πράξεις τους.
Κάτι από όλα αυτά ή κάτι ακόμα χειρότερο έχει συμβεί, όταν δω σημαίες να κυματίζουν και "ηγέτες" (ο θεός να τους κάνει) να κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις για "εθνική υπερηφάνεια", για το "συμφέρον του λαού και του έθνους".
Ετοιμάζομαι για αίμα όταν βλέπω σημαίες να κυματίζουν.
Εδώ και κάμποσα χρόνια, ο Ερντογάν το έκανε "μόδα" αν δεν κάνω λάθος, οι σημαίες τους έγιναν πολυτελειάς, γυαλιστερές, ατσαλάκωτες, μην τυχόν και χαλάσει η εικόνα του συμβόλου, το λάβαρο του αίματος, μην τυχόν και δεν βγει σωστό το πλάνο που θα ταΐσει εκείνον που κάθεται στον καναπέ του και παρακαλουθεί και νομίζει ο ηλίθιος ότι όλοι για εκείνον νοιάζονται ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι για αυτούς κάτι παραπάνω από χαλί για ερπύστριες...
Εντάξει, υπερβολικό με βρίσκω αφού και οι ερπύστριες δεν είναι απαραίτητο μέσο πλέον για να αιματοκυλήσεις έναν λαό, φτάνει η τηλεόραση και το διαδίκτυο με τις κατάλληλες δόσεις προπαγάνδας για να εισχωρήσεις σε κάθε βλέμμα, ο έλεγχος της πληροφορίας για να διαμορφώσεις την κοινή γνώμη και τέλος η πολεμική τεχνολογία από τον αέρα για να γεμίσεις τον τόπο με νεκρή σάρκα. Και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Οι απόγονοι του Γκέμπελς και του Ες είναι πλέον παντού...
Κουράστηκα πολύ...
Ξεχάσαμε τα Τέμπη.
Σχεδόν ξεχάσαμε την γενοκτονια στην Παλαιστίνη.
Μείναμε να κοιτάμε σε ζωντανή μετάδοση πυραύλους από την μία στην άλλη πλευρά, βάλαμε μπρος τον τσακωμό μεταξύ μας για ποια πλευρά είναι η λιγότερο κακή (γιατί βλέπεις "πρέπει" κάποιον να υποστηρίξουμε) και ξεχωρίσαμε τα πτώματα σε "καλά και κακά", λες και το αίμα έχει χρώμα και φυλή και θρησκεία.
Αρνούμαι.
Αρνούμαι για να διαλέξω πλευρά βάσει οικονομικού συμφέροντος και τάχα μου συμμαχίας, σ αυτό τον πόλεμο όλοι είναι εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας και ο ηττημένος θα είναι για μια ακόμα φορά, ο άνθρωπος. Δεμένος στο άρμα τους είναι ο κόσμος φιλαράκι, οι μεν τον κρατάνε με τα λεφτά και τα γραμμάτια (διακρατικές συμφωνίες το λένε κομψά) που έχουν υπογράψει οι κυβερνήσεις, οι δε με το πετρέλαιο που αν κλείσει η παροχή, ο δυτικός πολιτισμός δεν θα είναι ξανά ο ίδιος. Σκέψου το λίγο όταν αναρωτηθείς γιατί δεν μιλάει κανείς τους για την γενοκτονία στη Γάζα, για τα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα, για τους πυραύλους που σκορπάνε θάνατο στα τυφλά... Όλοι έχουν κάτι να κερδίσουν τελικά από το αίμα....
Βαρέθηκα.
Πάνω από όλα τον ίδιο μου τον εαυτό που τα ανέχεται όλα αυτά από τότε που κατάλαβα τον κόσμο....
