Παρέα μιας άλλης εποχής

Τις μέρες του Πάσχα πάντα γυρνάω πίσω...
Στο παρελθόν το μακρινό, στην εποχή των προγόνων μου.
Ξεφυλλίζω παλιές φωτογραφίες, γίνομαι μέρος τους, γυρνώ πίσω στο χρόνο και ντύνομαι κι εγώ τα ασπρόμαυρα ρούχα του χαρτιού, την ξεγνοιασιά των προσώπων, το χαμόγελο, την απλότητα.
Πάντα αυτές τις μέρες φέρνω στο μυαλό τον παππού και τη γιαγιά μου.
Μου τους θυμίζει η Πασχαλιά, η μυρωδιά από το ταχίνι το πρωί.

Σήμερα ανακάλυψα στο αρχείο μου αυτή τη φωτογραφία από το άλμπουμ της γιαγιάς.

Απλότητα.
Οι άνθρωποι ντυμένοι όμορφα χωρίς υπερβολές.
Στρωμμένα τσουβάλια για να κάτσουν, μπακιρένια σκεύη, γυάλινες νταμιτζάνες, ούτε υποψία πλαστικού.
Και τα παιδιά...
Τα παιδιά ξέγνοιαστα, παιχνίδι τους η κούνια και το δέντρο, ούτε ηλεκτρονικά, ούτε Η/Υ.

Βλέμματα καθάρια, με στέρηση αλλά ευτυχία...

Τέτοιες μέρες είναι τραβηγμένη αυτή η φωτογραφία, στην πασχαλιά κάποιας άλλης εποχής...