Κάπου διάβασα σήμερα το πρωί ότι, "στην Ελλάδα γεννήθηκε η δημοκρατία, αλλά την κάναμε όλη εξαγωγή -σαν τις τομάτες και τις ασπιρίνες ένα πράγμα- και ξεχάσαμε να κρατήσουμε λίγη και για μας.
Αν κάπου εκεί ανάμεσα στην οδοντοστοιχία σου έσκασε ένα πικρό χαμόγελο, σου υπόσχομαι μέσα στις επόμενες -λίγες- σειρές να σε κάνω να το χάσεις.
Περί ευθύνης ο λόγος λοιπόν και συγκεκριμένα περί ευθύνης υπουργών και άλλων κυβερνητικών στελεχών.
Όντας σε mood μελέτης απόψε, είπα να ρίξω μια -πρόχειρη- ματιά στο Σύνταγμα των Ελλήνων, όπως αυτό δημοσιεύεται σε pdf στο site του κοινοβουλίου μας, πριν από αυτό όμως, ξεφύλλισα λίγο τον κανονισμό της Βουλής, παιδιά έχουμε που ό,που να 'ναι θα σπουδάσουν, χάθηκε ο κόσμος να ξέρουμε τί γίνεται εκεί μέσα;
Αντιγράφω λοιπόν (οι επισημάνσεις με bold είναι δικές μου):
"Η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων αποτελείται από το σύνολο των Βουλευτών, δηλαδή από 300 μέλη, τα οποία εκλέγονται από τις βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια, εκτός εάν η Βουλή διαλυθεί νωρίτερα. Το χρονικό διάστημα μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων ονομάζεται "βουλευτική περίοδος". Οι βουλευτικές περίοδοι αριθμούνται σε συνεχή σειρά από το 1975, με ελληνική αρίθμηση.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου, η Βουλή των Ελλήνων συνέρχεται σε τακτικές, έκτακτες και ειδικές συνόδους.
Σε τακτική σύνοδο η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων συνέρχεται αυτοδικαίως την πρώτη Δευτέρα του μηνός Οκτωβρίου κάθε έτους. Η διάρκεια της τακτικής συνόδου δεν μπορεί να είναι μικρότερη από πέντε μήνες, σε αυτήν δε ψηφίζεται υποχρεωτικά ο προϋπολογισμός του Κράτους. Σε τακτική σύνοδο, επίσης, συγκαλείται η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων μέσα σε τριάντα ημέρες από τη διεξαγωγή των γενικών βουλευτικών εκλογών. Οι τακτικές σύνοδοι αριθμούνται, με ελληνική και πάλι αρίθμηση, για κάθε περίοδο ξεχωριστά." ((άρθρα 21-24 του ΚτΒ))
Με λίγα λόγια, η τακτική σύνοδος της Βουλής ξεκινάει σε δύο περιπτώσεις. Την πρώτη Δευτέρα κάθε Οκτωβρίου ή αν έχουν προηγηθεί εκλογές οπότε συγκαλείται τριάντα μέρες μετά τις εκλογές. Οι τακτικές σύνοδοι διαρκούν κατ' ελάχιστο πέντε μήνες, ενώ από όσο γνωρίζω, μια τακτική σύνοδος αν και πάλι δεν συντρέχει λόγος εκλογών οπότε η βουλή διαλύεται, συνήθως ολοκληρώνεται τον Ιούλιο ώστε να πάνε και οι 300 με όλους τους εργαζόμενους στον "ναό" της Δημοκρατίας μας τις διακοπές τους..... (και να γίνει το απαραίτητο retouche, βαψίματα, σκουπίσματα και σφουγγαρίσματα στο κτίριο μέχρι να έρθει και πάλι η πρώτη Δευτέρα του επόμενου Οκτώβρη)
Μέχρι εδώ όλα καλά θα ήταν όλα καλά, αν δεν υπήρχε το άρθρο 86 του Συντάγματός μας, η παράγραφος 3 του οποίου μάλιστα αναθεωρήθηκε το 2019.
Αναφέρει λοιπόν το άρθρο 86:
"1. Μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως νόμος ορίζει. Απαγορεύεται η θέσπιση ιδιώνυμων υπουργικών αδικημάτων.
2. Δίωξη, ανάκριση, προανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση κατά των προσώπων και για τα αδικήματα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 δεν επιτρέπεται χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής κατά την παράγραφο 3.
Αν στο πλαίσιο άλλης ανάκρισης, προανάκρισης, προκαταρκτικής εξέτασης ή διοικητικής εξέτασης προκύψουν στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με τα πρόσωπα και τα αδικήματα της προηγούμενης παραγράφου, αυτά διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή από αυτόν που ενεργεί την ανάκριση, προανάκριση ή εξέταση."
Τα ποινικά δικαστήρια λοιπόν δεν έχουν καμία αρμοδιότητα απέναντι σε οποιοδήποτε αδίκημα κατηγορηθεί κάποιο από τα μέλη του κοινοβουλίου. Για την δίωξη των βουλευτών, αρμόδια είναι ΜΟΝΟ η Βουλή.
"3. Πρόταση άσκησης δίωξης υποβάλλεται από τριάντα τουλάχιστον βουλευτές. Η Βουλή, με απόφασή της που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, συγκροτεί ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, διαφορετικά, η πρόταση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη. Το πόρισμα της επιτροπής του προηγούμενου εδαφίου εισάγεται στην Ολομέλεια της Βουλής, η οποία αποφασίζει για την άσκηση ή μη δίωξης. Η σχετική απόφαση λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών. Με τη διαδικασία και την πλειοψηφία του πρώτου εδαφίου της παραγράφου αυτής η Βουλή μπορεί οποτεδήποτε να ανακαλεί την απόφασή της ή να αναστέλλει τη δίωξη, την προδικασία ή την κύρια διαδικασία."
Με λίγα λόγια, για να διωχθεί νομικά ένα μέλος της Βουλής για κάτι που κατηγορείται, θα πρέπει μέσα από μια συγκεκριμένη διαδικασία να συνταχθεί με την δίωξή του η πλειοψηφία των βουλευτών! Φαντάζομαι δεν είναι και πολύ εύκολο να γίνει κάτι τέτοιο, ειδικά αν ο βουλευτής ανήκει στην κυβερνητική παράταξη της πλειοψηφίας...
Ωστόσο, η ερμηνεία αυτού του άρθρου έχει παρερμηνευθεί κατά το δοκούν για να εξυπηρετήσει φυσικά τα συμφέροντα των βουλευτών αφού το άρθρο 62 αναφέρει ρητά ότι το ακαταδίωκτο των βουλευτών ΔΕΝ αφορά σε αδικήματα που δεν συνδέονται με την άσκηση των καθηκόντων τους ή την πολιτική τους δραστηριότητα! Αυτό σε όσους έσπευσαν να πουν ότι η κράτηση του βάνδαλου της Εθνικής Πινακοθήκης ήταν παράνομη...
Η παράγραφος 3 του άρθρου 86 που αναφέρω παραπάνω, αναθεωρήθηκε κατά την Θ' Αναθεωρητική Βουλή στις 25 Νοεμβρίου 2019 οπότε και σβήστηκε η σκανδαλώδης διάταξη για την αποσβεστική προθεσμία στα αδικήματα των βουλευτών. Μέχρι τότε, η παράγραφος 3 ανέφερε ότι τα αδικήματα των βουλευτών παραγράφονται μετά από δύο τακτικές συνόδους της Βουλής! Αν ανατρέξεις στην αρχή αυτού του κειμένου, θα δεις ότι μια τακτική σύνοδος μπορεί να διαρκέσει κατ' ελάχιστο πέντε μήνες, ενώ τα προηγούμενα χρόνια με τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, η αποσβεστική προθεσμία ανάμεσα σε δύο τακτικές συνόδους χρησιμοποιήθηκε πολλάκις σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ από τους βουλευτές όλων των παρατάξεων, εκμεταλλευόμενοί την στο έπακρο, ανεξάρτητα από την παράταξη και το χρώμα του καθενός!
Φανταστείτε ότι, αν δεν είχε καταργηθεί η αποσβεστική περίοδος των δύο τακτικών συνόδων και για να καταλάβεις πόσο μας αφορά μια τέτοια διάταξη, κάθε ευθύνη υπουργού ή κυβερνητικού στελέχους για το έγκλημα των Τεμπών θα παραγραφόταν μια για πάντα τον ερχόμενο Ιούλιο που λήγει η δεύτερη τακτική σύνοδος της Βουλής μετά την 28η Φεβρουαρίου 2023!
Μισό λεπτό όμως, μέχρι εδώ όλα (ή σχεδόν όλα) μοιάζουν καλά.
Αμ δε!
Μπορεί το άρθρο 86 να τροποποιήθηκε το 2019, όμως δεν έχει αλλάξει ακόμα ο σχετικός εφαρμοστικός νόμος 3126/2003 για το άρθρο 86! Αυτό απλούστατα μπορεί να οδηγήσει σε παρερμηνείες του συντάγματος και κενό δικαίου που, μαντέψτε ποιόν μπορεί να ωφελήσουν! Οι φωνές στο κοινοβούλιο αναφορικά με την εσκεμμένη παράλειψη του κυβερνώντος κόμματος πνίγονται πίσω από την ισχνή μειοψηφία των κομμάτων της αντιπολίτευσης και ως εκ τούτου, ο εφαρμοστικός νόμος θα παραμείνει ως έχει μέχρι τη στιγμή που θα κληθεί να ωφελήσει (πάμε άλλη μια μαντεψιά σχετικά με το ποιόν...) δια της απουσίας του...
Επειδή είμαι εντελώς απογοητευμένος από το πολιτικό μας σύστημα και δη από τους κυβερνώντες, πλέον δεν με εκπλήσσει τίποτα για το μέλλον. Είμαι πεπεισμένος ότι οι 300 με τους αυλικούς τους θα κάνουν τα ΠΑΝΤΑ προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.
Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα.
Ελπίζω να μην είστε τίποτα κουτορνίθια και να σας περνάει από το μυαλό ότι η πρόταση του πρωθυπουργού στον επικεφαλής της αντιπολίτευσης για την αναθεώρηση του άρθρου 86 έγινε επειδή ξαφνικά το πολιτικό μας σύστημα νοιάστηκε για μένα και για σένα.
Αντιγράφω από το Lifo.gr 7/3/2025:
"Μητσοτάκης: Πρόταση σε Ανδρουλάκη για αναθεώρηση του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών υπό όρους..."
Ποιούς όρους;
Αντιγράφω από το ίδιο άρθρο:
"Ο πρωθυπουργός κάλεσε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να συμφωνήσει στη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά και του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών."
Κατάλαβες τώρα;
Δεν φταίνε αυτοί.
Εγώ κι εσύ φταίμε που μας πετάνε ένα ψίχουλο και χορταίνουμε.
Όχι κύριοι.
Ο σκοπός δεν είναι μόνο να αλλάξει ο σκανδαλώδης νόμος περί ευθύνης υπουργών.
Το ζητούμενο σήμερα πιο ηχηρά από ποτέ είναι να τιμωρηθούν οι ένοχοι για το έγκλημα των Τεμπών και μετά να ξεκινήσει η διαδικασία για την αλλαγή του νόμου ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ...
Μόνο έτσι οι 57 ψυχές θα βρουν ανάπαυση...
Μόνο έτσι δεν θα γίνουν και άλλα παρόμοια εγκλήματα!
