Θ' ανατέλλω! (επιτέλους!)

Ανέκαθεν θεωρούσα τον Γιάννη Αγγελάκα, έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές της εποχής μας.

Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, ακόμα και όταν ήμασταν έφηβοι κάποιοι δυσκολεύονταν να κατανοήσουν τους στίχους του, κάποιοι από εμάς δεν τον δέχτηκαν ποτέ.
Ούτε τα τραγούδια του.
Αλήθεια όμως, διαβάζοντας τους παρακάτω στίχους, δεν βρίσκεις κάτι δικό σου ανάμεσά τους;
Πόσες φορές έχεις νοιώσει έτσι;
Πόσες φορές αγανάντησες με τον εαυτό σου που επιτρέπει να τον πατάνε κάτω σαν σκυλί;


"Μπορεί να με έχεις από κάτω και με το ζόρι να με θάβεις στη σιωπή,
να επιμένεις πως μου αξίζει ένα άδειο πιάτο.
Και σαν σκυλί να με κλωτσάς μες τη βροχή.

Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις πως μου 'χεις πάρει κιόλας την ψυχή,
κι όταν ακόμα θα νομίζεις πως μια για πάντα έχω χαθεί.

Εγώ θα φλέγομαι, θ' ανθίζω, θα γιορτάζω, θ' ανατέλλω.
Θα σε καίω.
Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο.
ΘΑ ΑΝΑΤΕΛΛΩ!

Μπορεί αν θες με ένα σου ψέμα να με κρατάς μέσα στη λάσπη,
κι αν πάλι χρειαστεί να μου φοράς τα πιο ωραία σου κουρέλια,
και να με βγάζεις σαν σκλαβάκι στο σφυρί.
Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις πως μου χεις πάρει κιόλας την ψυχή,
κι όταν ακόμα θα νομίζεις πως μια για πάντα έχω χαθεί

Εγώ θα φλέγομαι, θ' ανθίζω, θα γιορτάζω, θ' ανατέλλω.
Θα σε καίω.
Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο.
ΘΑ ΑΝΑΤΕΛΛΩ!

Ακόμα κι όταν θα νομίζεις πως μου πήρες τη ψυχή.
Θα σε καίω
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις πως για πάντα έχω χαθεί.
ΘΑ ΑΝΑΤΕΛΛΩ!"


Ήρθε η ώρα να πάμε παρακάτω.
Πέρασαν τα χρόνια και τα περιθώρια στενεύουν.
Γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι μέρα με τη μέρα και δεν πρέπει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να μας κρατάει πίσω.
Φωτιά λοιπόν στο μπουρδέλο της κάθε ψυχής που μας τυραννάει και το βλέμμα μόνο μπροστά.


Μεγάλε Αγγελάκα.... 30 χρόνια σε προβληματισμούς με βάζεις!