Πέμπτη 28 Ιουνίου 2018

Ο ναός της Αφαίας και ο θησαυρός της Βαγίας...


 Σύμφωνα με το wikipedia, η θεά Αφαία ταυτίζεται με την Δίκτυννα ή Βριτόμαρτη. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο βασιλιάς της Κρήτης Μίνωας ερωτεύτηκε την θεά η οποία όμως αρνήθηκε τον έρωτά του. 'Εφυγε από την Κρήτη για να γλιτώσει (!!!) και καθώς ο Μίνωας την κυνηγούσε, εκείνη έπεσε στην θάλασσα.
 Όπως σε κάθε αρχαιοελληνικό μύθο που σέβεται τον εαυτό του, την θεά έσωσαν ψαράδες οι οποίοι την μετέφεραν στην Αίγινα όπου κατέφυγε στο ιερό άλσος της θεάς Άρτεμης. Οι δύο θεές πάντως πρέπει να ταυτίζονται και μάλλον ο μύθος έχει ένα κενό εδώ καθώς η Άρτεμη στην Κρήτη αναφέρεται ως Βριτόμαρτυς και Δίκτυννα.
 Η ουσία είναι πάντως πως η Αφαία έκανε... εξαιρετική επιλογή προορισμού στην προσπάθειά της να γλιτώσει από τις ερωτικές ορέξεις του Μίνωα, καθώς το άλσος που είναι κτισμένος σήμερα ο ναός βρίσκεται στο ομορφότερο ίσως σημείο της Αίγινας.
 Ο ναός της Αφαίας χρονολογείται στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ., λίγο μετά την ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η ταυτοποίηση του ναού έγινε με την ανακάλυψη επιγραφής, πριν από την οποία οι αρχαιολόγοι θεωρούσαν πως είναι αφιερωμένος στην Αθηνά ή τον Ηρακλή.


Την ύπαρξη του ναού της Αφαία την έμαθα στα παιδικά μου χρόνια.
Σε μια εποχή που δεν ξέρω αν ήταν καλύτερη ή χειρότερη από την σημερινή, δεν ξέρω αν ήταν πιο ρομαντική ή περισσότερο λυρική.
Αυτό που ξέρω είναι πως ήταν η εποχή που οι τηλεοράσεις είχαν μόνο δύο κανάλια, οι περισσότεροι τηλεοπτικοί δέκτες ήταν ασπρόμαυροι και το πρόγραμμα ξεκινούσε να εκπέμπει στις 5 το απόγευμα και έκλεινε στις 12 το βράδυ μετά το δελτίο ειδήσεων.
Ήταν η εποχή που η ΕΡΤ είχε "Τμήμα παραγωγής παιδικών εκπομπών" από το οποίο προήλθαν μερικές από τις πιο εμβληματικές τηλεοπτικές σειρές της δεκαετίας του 1980 όπως ο "Κήπος με τα αγάλματα", η "Νιόβη", το "Καπλάνι της βιτρίνας" και τα "Ψάθινα καπέλα", όλα μεταφορές εξαιρετικών παιδικών βιβλίων.
Μία από τις σειρές αυτές ήταν ο "Θησαυρός της Βαγίας", η τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Ζωρζ Σαρρή.
Θυμάμαι σαν τώρα την αγωνία μου τα απογεύματα που ήταν η προβολή του νέου επεισοδίου! Τότε δεν υπήρχαν επαναλήψεις, αν κάποιος έχανε ένα επεισόδιο, το έχανε για πάντα! Έτρεχα σαν παλαβός να ανοίξω την τηλεόραση, μια διαδικασία που απαιτούσε χρόνο μιας και οι ασπρόμαυρες συσκευές της εποχής έκαναν κανένα... δεκάλεπτο να ανοίξουν μιας και λειτουργούσαν με λυχνίες! (πόσοι ξέρουν τί είναι τούτο; ;-) )
Το ημίωρο της προβολής μαγικό και μετά έξω στον δρόμο, κουβέντα με τους φίλους για όσα είχαμε δει, για τον Αλέξη, τον Κλου, τα κορίτσια...
Σε εκείνες τις προβολές είδα για πρώτη φορά την Αίγινα, ταξίδεψα με τα παιδιά μέχρι το εκκλησάκι του Άη Νικόλα στο λιμάνι, βούτηξα στην θάλασσα του Μαραθώνα, ήπια καφέ στο σπίτι της κυρα-Μαρίας στη Βαγία, κατέβηκα μαζί με τον Αλέξη στην δεξαμενή της Αφαίας για να βρούμε τον θησαυρό...
Χρειάστηκε να περιμένω χρόνια πολλά για να γίνει μόλις φέτος, ας είναι καλά ο Μάρκος, το παιδικό μου όνειρο πραγματικότητα και να βρεθώ στα χνάρια της παρέας του βιβλίου και της τηλεοπτικής σειράς.
Το Σαββατοκύριακο που βρεθήκαμε στην Αίγινα, κάθε στιγμή ήταν για μένα ένα προσκύνημα στο παρελθόν, στην παιδική μου ηλικία, σε ό,τι αγάπησα στα πιο τρυφερά μου χρόνια.
Φυσικά, η πιο εμβληματική στιγμή ήταν η επίσκεψή μας στον ναό της Αφαίας. Δεν μπορώ να περιγράψω την συγκίνηση που αισθάνθηκα καθώς κάθησα για λίγες στιγμές στο προστατευτικό κάγκελο του πηγαδιού, στο ίδιο εκείνο κάγκελο που στάθηκε η Νικόλ για να μιλήσει με τον Αλέξη.

Τα υπόλοιπα ας τα πούνε οι εικόνες....



Το στόμιο της δεξαμενής







Και για όποιον θέλει να δει τη σειρά στο Youtube:

Creative Commons License
Οι παραπάνω φωτογραφίες χορηγούνται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Ελλάδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου