Σάββατο απόγευμα.
Λιακάδα.
Άνοιξη.
Ζέστη αρκετή.
Ήταν η περίοδος εκείνη που με την ομάδα από την ΕΦΕ παίρναμε τους δρόμους για να φωτογραφίζουμε τα ίχνη του παρελθόντος.
Τότε που δεν έβλεπα τη στιγμή να βρεθούμε όλοι μαζί, να μιλήσουμε, να ανοίξουμε δρόμους στο μυαλό μας....
Ήταν από τις πιο δημιουργικές, αν και πιο κοπιώδεις περιόδους της ζωής μου!
Εκείνο το Σάββατο ήθελα να πάμε με την ομάδα στις υδατογέφυρες του υδραγωγείου Μοροζίνι, τρία άγνωστα στον πολύ κόσμο μνημεία που απέχουν λίγα χιλιόμετρα από το Ηράκλειο.
Ο ενθουσιασμός μεγάλος, αγωνία να πάνε όλα καλά, χαμόγελα μέσα από τη γνώση.
Γέλια μέσα στην κούραση, τα χαχανητά μας ακούγονταν από ό,που περνούσαμε!
Τί κέφι είχα εκείνη τη μέρα, ακόμα το θυμάμαι και χαμογελώ...
Εκείνο το απόγευμα, πήγαμε στην πρώτη και τη δεύτερη γέφυρα.
Θέλεις η ζέστη, θέλεις η κούραση;
Την τρίτη γέφυρα που φαινομενικά είναι η πιο εύκολη να την επισκεφθείς καθώς απέχει ελάχιστα από το Ηράκλειο, δεν μπορούσα να τη βρω με τίποτα!
Ντράπηκα! Έκανα τα παιδιά βόλτες γύρω-γύρω στη Φορτέτσα μέχρι που αναγκάστηκα να παραδεχτώ την ήττα μου...
Η ομάδα εκείνη ήταν ΦΟΒΕΡΗ. Ποτέ δεν με πίκραναν, ποτέ δεν με δυσαρέστησαν.
Με αγαπούσαν όλα τα παιδιά, ο καθένας με τον τρόπο του, δεν θα μπορούσα παρά να νοιώθω έτσι κι εγώ.
Είχαν τέτοια γλύκα οι συναντήσεις και οι βόλτες μας, θυμάμαι την κάθε μία ξεχωριστά με τόση αγάπη, με τόση νοσταλγία!
Σαν αστραπή πέρασαν όλες οι ευχάριστες αναμνήσεις όταν το περασμένο Σάββατο μπήκα στο δρομάκι απέναντι από το Βενιζέλειο νοσοκομείο κάνοντας την προπόνησή μου, αναζητώντας κάτι διαφορετικό από τα καθημερινά, κάτι σαν έμπνευση της στιγμής.
Τότε, ακολουθώντας τυχαία τη διαδρομή ανάμεσα στα λιγοστά σπίτια, στα αμπέλια και τους ελαιώνες, είδα -τί έκπληξη!- να ξεπροβάλλει η υδατογέφυρα που έψαχνα τότε, πάνω από το φαράγγι!
Ένοιωσα λες και εκπλήρωνα ένα χρέος ανοικτό.
Απέναντι στον εαυτό μου...
Λες και το ξινό μανταρίνι που με κέρασαν εκείνο το απόγευμα δίπλα στο δεύτερο, το μοναδικό γκρεμισμένο από τα τρία γιοφύρι, έγινε με μιας γλυκό, σαν τις αναμνήσεις της ομάδας μας!
 |
| Τα ίχνη του υδραγωγείου που έδωσαν το όνομά τους στον οικισμό "Μακρύς Τοίχος" στην Κνωσό |
Οι παραπάνω φωτογραφίες χορηγούνται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου