102/365
«…Οι νύχτες με στενεύουν
στην απουσία σου.
Σε αναπνέω.
Τώρα
με τη δική σου αναπνοή
ρυθμίζεται το βήμα μου
κι ο σφυγμός μου.
Δυό μήνες που δε σμίξαμε.
Ένας αιώνας
κ’ εννιά δευτερόλεπτα.
Τι να τα κάνω τ’ άστρα
αφού λείπεις;…»
(Γ. Ρίτσος, Γυμνό σώμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου