Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

Δύναμη ψυχής.

Την ερχόμενη Κυριακή, αν πάνε όλα καλά, θα ανέβω για μια ακόμα χρονιά στην κορυφή του Ψηλορείτη.
Ο σκοπός φέτος είναι ιερός, θα κάνω τη διαδρομή για χάρη ενός δικού μου ανθρώπου που περνάει μια περιπέτεια με την υγεία του και την αντιμετωπίζει σαν πραγματικό παλικάρι, όπως κάθε δυσκολία στη ζωή του μέχρι σήμερα.
Κοιτούσα τις φωτογραφίες από την περυσινή ανάβαση. Το βλέμμα μου έμεινε σ' αυτές τις δύο.

 Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, πάνω από 80 και οι δύο, με μαγκούρες στα χέρια είχαν μόλις προσκυνήσει και ξεκινούσαν το μονοπάτι για το χωριό, βήμα-βήμα.
Η γυναίκα όταν της ευχήθηκα "και του χρόνου" μου είπε:
"-Μπα παιδί μου, η τελευταία φορά είναι φέτος"
Σκέφτομαι, ποιά δύναμη έσπρωξε αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν αυτό που για πολλούς θα φάνταζε ακατόρθωτο; Ποιά σκέψη τους βοήθησε να ανέβουν ένα δύσβατο μονοπάτι για τρείς και πλέον ώρες μέχρι τα 2456 μέτρα;
Μυστήριο η ζωή μας, διάσταση άγνωστη η ψυχή μας... 

Creative Commons License
Οι παραπάνω φωτογραφίες χορηγούνται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Ελλάδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου