Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο (το βιβλίο)


Το διάβασα και απογοητεύτηκα που δεν το είχα διαβάσει νωρίτερα.
Η πένα της Μάρως Βαμβουνάκη, πονάει αλλά λέει μόνο αλήθειες.
Ξυπνάει από τον λήθαργο του αισθήματος όσους κοιμούνται.
Προσγειώνει στην πραγματικότητα που λυτρώνει....

"Η συντριβή των περασμένων μηνών την μετέτρεψε. Αντί να τη διαλύσει, κάτι έδεσε. Λες και η φωτιά του πόνου να έλιωσε τα αιχμηρά υλικά της καρδιάς της, να τα στερέωσε σε ακαθόριστο αλλά ωραίο σχήμα. Έρμα στο τρελό καράβι της ζωής της.
Δόξα τω Θεώ, δεν σκορπίστηκε, δεν τρελάθηκε, μαζεύτηκε και νοιώθει καλά μέσα στην ποίηση του κόσμου που θα την οδηγήσει στον ποιητή."

Έτσι είναι.
Μην φοβάσαι τη ρήξη με το πάγιο.
Μπορεί να σε πονέσει αλλά θα σε λυτρώσει.
Αν φοβάσαι να κόψεις αυτό που σε πονάει, θα το κουβαλάς μαζί με τον πόνο που σου προκαλεί.

Ζήσε.
Η ζωή είναι μικρή για να κουβαλάμε τα άχρηστα!
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου