Δεν πρόκειται να γίνω κριτής κανενός, ανάξιος και άπιστος είμαι, κρατάω την κρίση για τον εαυτό μου και μένω να θαυμάζω τους δυνατούς ανθρώπους που δεν λαμβάνουν χωρίς σκέψη καμία μορφή πίστης που ενδεχομένως να τους επιβλήθηκε στην πορεία της ζωής τους. Ωστόσο, κάθε Μεγάλη Πέμπτη, μένω σιωπηλός και συγκινημένος στο πάθος του Χριστού της Ορθόδοξης εκκλησίας καθώς στα μάτια του όπως τα αποτύπωσε τόσο αληθινά ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος βλέπω έναν δίκαιο άνθρωπο που σήκωσε στους ώμους του βάρος που δεν του αναλογούσε. Βλέπω όλους τους αδικημενους αυτού του κόσμου που πεθαίνουν καταπιεσμένοι από ζηλωτές και φαρισαίους κάθε εποχής επειδή δεν τους "παραχωρήθηκε" το δικαίωμα στην αλήθεια. Βλέπω τους αθώους αυτού του κόσμου που πεθαίνουν από τα όπλα των δυνατών. Βλέπω τα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα και τις κακουχίες στον τρίτο κόσμο. Αυτες τις μέρες αφήστε στην άκρη τους χρυσοντυμένους ιερείς που περιφέρονται στο όνομα μιας πίστης που δεν έχει σε τίποτα να μας θυμίσει τον ρακένδυτο Χριστό. Αυτές τις μέρες απλά σκεφτείτε ότι ίσως, λέω ίσως, ένα Χριστός να πεθαίνει άδικα δίπλα μας κι εμείς να μην σηκώνουμε το βλέμμα να τον αντικρίσουμε.
Καλή Ανάσταση φίλοι μου!
Αφηστε διάπλατα ανοικτή την καρδιά σας να μπει η άνοιξη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου