Αν μπορούσε να διαλέξει; #ripcobebryant

Είναι από εκείνα που δεν περιμένεις να ακούσεις, από εκείνα που δεν πιστεύεις στα αυτιά σου όταν τα ακούσεις.

Η είδηση του χαμού ενός νέου ανθρώπου πάντα απλώνει ένα σκοτεινό πέπλο στην καρδιά μου. Με επηρεάζει κι ας μην του επιτρέπω να μείνει για καιρό. Είναι θέμα επιβίωσης.

Αναπόφευκτα όταν εκείνος που φεύγει είναι διάσημος, το πέπλο απλώνεται περισσότερο, ακουμπάει κάθετι τριγύρω, το  βλέπω παντού, πρώτη είδηση στην τηλεόραση, τα social media γεμίζουν από cyber δάκρυα και hashtags με ευχές για καλό κατευόδιο.

Σαν καλοκαιρινή καταιγίδα έπεσε πάνω μου η είδηση για τον χαμό του Kobe Bryant. Τον συμπαθούσα πολύ, έπαιζε στους αγαπημένους μου Lakers, ήθελα να τον δω συμπαίκτη με τον Αντεντοκούμπο κάποια στιγμή!

Εξαιρετικός παίχτης, ένας θρύλος του αθλήματος μέσα και έξω από τα παρκέ, σκοτώθηκε μαζί με την δεκατριάχρονη κόρη του κάνοντας το πέπλο ακόμα πιο βαρύ...

Θα τον θυμάμαι πάντα, για το αρχοντικό του στυλ στο γήπεδο, για τον τρόπο που αντιμετώπιζε τους αντιπάλους.

Για το δάκρυ του το 2005 στην Σαϊτάμα όταν ταπείνωσε τις ΗΠΑ η Ελλάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη.

Όταν χάνεται ένας άνθρωπος διάσημος σαν τον Kobe Bryant, μου έρχεται συνειρμικά στο μυαλό ένας από τους νεκρικούς διαλόγους του Λουκιανού που μας δίδασκαν στο γυμνάσιο.

Εκείνος του Αχιλλέα με τον Αντίλοχο στον οποίο ο Αχιλλέας εμφανίζεται να λέει πως, αν ήταν στο χέρι του, θα διάλεγε να είχε πεθάνει ηλικιωμένος και τελευταίος ανάμεσα στους θνητούς παρά νέος και πρώτος ανάμεσα στους νεκρούς.

"Αντίλοχος: Αχιλλέα, τί είναι αυτά που έλεγες προχτές στον Οδυσσέα για το θάνατο; Πόσο ταπεινά και ανάξια για τους δυο σου δασκάλους το Χείρωνα και τον Φοίνικα. Άκουα που έλεγες ότι προτιμούσες να βρίσκεσαι πάνω στην γη και να δουλεύεις με μεροκάματο σ' ένα φτωχό και χωρίς μεγάλη περιουσία άνθρωπο, παρά να είσαι βασιλιάς σε όλους τους νεκρούς. Αυτά λοιπόν ίσως να ταίριαζε να τα λέει ένας Φρύγας τιποτένιος και περισσότερο από όσο πρέπει φιλόζωος, μα ο γιός του Πηλέα, ο πιο ριψοκίνδυνος από όλους τους ήρωες, να σκέφτεσαι τόσο ταπεινά για τον εαυτό του, είναι μεγάλη ντροπή. Είναι αντίθετο με τις πράξεις της ζωής σου. [...]

Αχιλλέας: Γιέ του Νέστορα, τότε χωρίς να ξέρω ακόμη τί γίνεται εδώ και αγνοώντας ποιο από τα δύο ήταν το καλύτερο, έβαλα πάνω από τη ζωή μου την άθλια εκείνη δόξα. Τώρα όμως αντιλαμβάνομαι πια ότι η δόξα εκείνη είναι ανώφελη και ας την πολυτραγουδούν οι ζωντανοί. Μες τους νεκρούς επικρατεί ισοτιμία και ούτε εκείνη η ομορφιά, Αντίλοχε, ούτε η δύναμη υπάρχει, μα όλοι βρισκόμαστε κάτω από το ίδιο σκοτάδι , όμοιοι, χωρίς διόλου να διαφέρουμε μεταξύ μας. Και ούτε οι νεκροί των Τρώων με φοβούνται, ούτε οι νεκροί των Αχαιών με σέβονται. Ισότητα πλήρης. Κάθε νεκρός όμοιος, τόσο ο δειλός όσο και ο γενναίος. Αυτά με στεναχωρούν και λυπάμαι που δεν είμαι ζωντανός, έστω και μεροκαματιάρης..."

Αλήθεια, αν μπορούσε ο Kobe, τί θα διάλεγε;