Το πρόσωπο της κακοποίησης ξανά... (και δύο γυναίκες που για κάποιο λόγο θεωρούν ότι όλες οι γυναίκες φταίνε..)

 

Η βία έρχεται από παντού, δεν προλαβαίνουμε πια το ρυθμό της.
Πριν σηκώσω τα χέρια μου από το πληκτρολόγιο, 2 Ιανουαρίου ήταν όταν έγραφα για το πρόσωπο της βίας με αφορμή τη Φόνισσα της Εύας Νάθενα και ήδη θρηνούμε τα πρώτα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και την πρώτη γυναικοκτονία στη χώρα μας.

Γεωργία την έλεγαν, ήταν σαρανταενός, ζούσε στη Θεσσαλονίκη και ήταν έγκυος. Δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της και τον φίλο του, γιατί; Επειδή ήταν γυναίκα και δεν μπόρεσε να αντιδράσει, επειδή έτσι όρισε η φύση, τη δύναμη δύο ανδρών να μην μπορεί να την αντιμετωπίσει μια γυναίκα.
Η Γεωργία γνώριζε καλά το πρόσωπο της βίας, είχε επανειλημμένα χτυπηθεί από τον κακοποιητή της ο οποίος είχε όχι μια, όχι δύο αλλά πέντε καταδίκες για ενδοοικογενειακή βία κι όμως, κυκλοφορούσε ελεύθερος... Βλέπεις, βία για την κρατική εξουσία δεν νοείται μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, δεν υπολογίζουν οι αρχές την κακοποίηση πίσω από κλειστές πόρτες, "νοικοκυραίοι άνθρωποι είμαστε, ήταν η κακιά στιγμή", οι καταγγελίες φτάνουν στα δικαστήρια με το σταγονόμετρο, ας κάνουμε απλά ότι το θέμα δεν υπάρχει, ας κάνουμε και τους νόμους πιο ελαστικούς και διαλλακτικούς, να αφήσουμε και τους κακοποιητές εκτός φυλακών καθώς είναι γεμάτες από εγκληματίες και ας πληρώσουμε το τίμημα του επόμενου εγκλήματος που ίσως έρθει αλλά ίσως δεν έρθει κιόλας.

Με την πρώτη γυναικοκτονία, μετράμε εδώ και μερικές μέρες και το πρώτο έγκλημα που έγινε εξαιτίας της συνεχιζόμενης κακοποίησης ενός κοριτσιού στον Βόλο.
Από τα εννιά της χρόνια τη βίαζε ο αδερφός της μητέρας της.
Στα δεκαοχτώ της δεν άντεξε τη βία, μίλησε στο πατέρα της.
Εκείνος πήρε ένα όπλο, σκότωσε τον κακοποιητή του παιδιού του και στη συνέχεια κάλεσε την αστυνομία και παραδόθηκε.
Παρόλο που είμαι εναντίον κάθε μορφής βίας, πώς μπορώ να κατηγορήσω αυτόν τον άνθρωπο; Ποιός θα βρεθεί να τον κατηγορήσει;

Κι όμως, αφορμή για να γράψω και σήμερα για το πρόσωπο της βίας κατά των γυναικών, έγιναν δύο γυναίκες που έχουν άλλη γνώμη από μένα.
Η πρώτη, αδερφή του παιδοβιαστή από τον Βόλο, μητέρα του κοριτσιού που κακοποιήθηκε εξακολουθητικά, δήλωσε στα ΜΜΕ πως "ο,τιδήποτε κι αν έκανε ο αδερφός της, ο σύζυγός της δεν έπρεπε να τον σκοτώσει".
Η δεύτερη, μια "άγνωστη" που σχολίασε στο facebook για το ίδιο έγκλημα, για τον βιασμό του κοριτσιού πως "τα ήθελε ο κώλος της"...

Όταν δύο γυναίκες τάσσονται υπέρ των κακοποιητών ή μοιράζουν την ευθύνη ανάμεσα σε έναν ενήλικο και ένα παιδί εννιά χρονών για τον βιασμό του, τί να πω για την κοινωνία και το κράτος που ζούμε;
Δυστυχώς έχουμε βουνά ακόμα να σκαρφαλώσουμε...