Τον Σεπτέμβριο, με αφορμή την έκθεσή μου στο πλαίσιο του φεστιβάλ "Αθέατη Πόλη 2019" του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Ηρακλείου, γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους με ενδιαφέρον για το Ηράκλειο και την ιστορία του.
Έδειξαν ενδιαφέρον για το Καθολικό Παρεκκλήσι του Τιμίου Σταυρού, εντυπωσιάστηκαν από τον χώρο, τους μάγεψε το "αθέατο" παράλληλα με την σημαντικότητα και την ιερότητα του τόπου.
Η έκθεσή μου, η αγάπη μου για το Παρεκκλήσι ξαφνικά πήρε άλλη διάσταση, λες και κάποιος άνοιξε την κουρτίνα που το έκρυβε τόσα χρόνια αποκαλύπτοντας μια από τις δεκάδες, ιστορικές αλλά αθέατες όψεις της πόλης μου.
Όσα χρόνια γνωρίζω την ύπαρξη του Παρεκκλησίου, το όνειρό μου ήταν πάντοτε αυτό. Να φύγει από την αφάνεια ο τόπος και χωρίς να χάσει την ιερότητά του, να "ανοίξει" προς το κοινό.
Να μπορούν οι νέοι Ηρακλειώτες να το ζήσουν, να το γνωρίσουν.
Όχι όπως το γνώρισα εγώ πριν από 20 χρόνια που κατέρρεε από την εγκατάλειψη, αλλά όπως είναι σήμερα μετά από τις προσπάθειες της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Σύρου και την αγάπη του Καθολικού Ιερέα πατέρα Δανιήλ Στάνκιεβιτς που είναι πλέον προσωπικός μου φίλος.
Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Μάρα Παναγιωτάκη που συμμερίστηκε την αγάπη και τις σκέψεις μου για το Καθολικό παρεκκλήσι.
Ένα ακόμα όνειρο μου λοιπόν γίνεται πραγματικότητα την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2020 στον χώρο του παρεκκλησίου.
Ο χώρος θα είναι ανοικτός για το κοινό και όποιος παρεβρεθεί θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει της ομιλία του καπουκίνου μοναχού αδερφού Νίκου Ρούσου αναφορικά με την παρουσία της Καθολικής εκκλησίας κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας και την Κρητικής Πολιτείας.
Το θέμα για μένα έχει τη μικρότερη σημασία.
Για μένα το σημαντικότερο είναι πως βλέπω ένα όνειρο χρόνων να ζωντανεύει, πως η αγάπη μου έπιασε ρίζες...
Το μόνο που απομένει είναι να έχω δίπλα μου εκείνο το βράδυ, μαζί με τον κόσμο που θα έρθει για να παρακολουθήσει την ομιλία, όλους όσους αγαπάω.
Σας περιμένω να τα πούμε από κοντά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου