Απολογισμού συνέχεια λοιπόν...
Ήταν ένα ταραγμένο αλλά όμορφο καλοκαίρι.
Είχε απογοήτευση, είχε πόνο, είχε κλάμα, είχε όμως και τις όμορφες στιγμές, αυτές που σου δίνουν το οξυγόνο να πας παρακάτω, να συνεχίσεις, να μην κάνεις πίσω.
Να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.
Μια από εκείνες τις στιγμές ήταν ένα απόγευμα στον Στρούμπουλα, στη γιορτή του Προφήτη Ηλία.
Ήταν η μέρα που του "βουνό μου", έγινε "βουνό μας".
Ήταν τότε που τράβηξα μερικές από τις ομορφότερες φωτογραφίες που έχω τραβήξει ποτέ στην κορυφή εκείνη!
Ήταν επειδή φωτογράφιζαν τα μάτια της καρδιάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου