Απολογισμός 2022, συνέχεια...
Όπως έγραψα πριν μερικές μέρες (https://psihotherapia.blogspot.com/2022/12/blog-post_9.html), τον περασμένο Ιούνιο άφησε τα επίγεια ένας πολύ ξεχωριστός μου φίλος.
Ήταν τόσο αδιαχείριστος ο πόνος μου και το μόνο που σκέφτηκα ήταν, με την πρώτη ευκαιρία να πάω σε ένα μέρος που του είχα υποσχεθεί να πάμε κάποια στιγμή μαζί αλλά δεν προλάβαμε να το κάνουμε.
Δύο μέρες πριν τον αποχαιρετήσουμε, ανέβηκα στον Στρούμπουλα για τον Μάρκο, για να ανεμίσω την σημαία της εταιρείας που ήταν το δεύτερό του σπίτι, που την αγαπούσε σαν παιδί του.
Εκεί ψηλά είχα την ευκαιρία να τον σκεφτώ, να θυμηθώ στιγμές που ζήσαμε μαζί, να φέρω στο μυαλό μου το πώς έγινε η γνωριμία μας, την πρώτη μας συνάντηση, τις ατέλειωτες συζητήσεις που κάναμε όταν βρισκόμασταν από κοντά, το τελευταίο μας τηλεφώνημα....
Μου λείπεις Μάρκο, μου λείπεις πολύ.
Το κενό που άφησες στην καρδιά μου είναι μη αναπληρώσιμο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου